11 mei 2019

Met een select gezelschap en een keur aan sprekers hebben we op 11 mei het 25-jarig bestaan van RDN op passende wijze gevierd. Plaats van samenkomst was de vertrouwde locatie bij de Schakel in Nijkerk. Het was, terugkijkend op deze mooie dag en luisterend naar de aanwezigen een geslaagde middag waarbij gegeven de zorgen voor continuïteit op langere termijn op ingetogen wijze werd stilgestaan bij deze mijlpaal.

Met bijna 60 man kregen we een terugblik in vogelvlucht van onze voorzitter over de afgelopen 25 jaar. Een hele lijst aan locaties waar we korter of langer aanwezig waren, onder goede maar een enkele keer ook onder dreigende omstandigheden kwam langs, met voor alle aanwezigen, in de meeste gevallen ook (oud)gedienden, eigen specifieke herinneringen aan wat zich daar allemaal afspeelde. Dat maakte in de tijd tussen de sprekers en in de pauze dat er veel herinneringen konden worden opgehaald. De aanwezigheid van mama Afrika, Sulinka en ook van haar jarenlange teamgenoot Dick maakte het voor velen aanwezigen tot een hartelijk weerzien.

Er waren diverse jongere geïnteresseerde potentiele uit te zenden collega’s, dat maakte dat er ook veel praktische informatie werd uitgewisseld. Met name het gezelschap tandartsen kende veel ervaren en minder ervaren deelnemers, goed voor de continuïteit in de toekomst.

Na de terugblik van de voorzitter kreeg Alice Grasveld het woord om haar visie te geven over nut en noodzaak voor dagelijkse zorg met de tandenborstel. Als medisch antropoloog en mondhygiëniste werd op basis van de stelling “Kennis is het beste middel om de wereld te verbeteren” uitgelegd hoe dat in de minder bedeelde delen van Kaapstad niet werkt als je door kiespijn niet naar school kunt. In teamverband doet ze onderzoek ter plekke om met even simpele als doeltreffende middelen die stelling wel waar te maken.

Daarna kwam Matthijs Botman met een gedreven en boeiend verhaal over zijn chirurgische ervaringen op plekken waar veel faciliteiten niet vanzelfsprekend aanwezig zijn en improvisatie dus een belangrijk middel voor succes is. En dat dat werkt liet hij in enkele beelden voor en na een operatie van mensen en kinderen zien. Voorwaar een goede motivatie om chirurg te willen worden als je mensen wilt helpen met een werkend lichaam.

In de pauze werd bijgaande groepsfoto gemaakt, waar voor zover na te gaan iedereen de koffie even de koffie liet, leuk zo’n heel gezelschap. Het leidde wel tot enige uitloop in de tijd, maar onder de bezielende leiding van onze dagvoorzitter Marten werd dat netjes opgelost.

Amy Besamusca nam ons vervolgens mee op haar reis en verblijf in het arme Burundi, het België van Afrika met een verdeelde bevolking en veel interne conflicten en corruptie. Vanuit haar betrokkenheid bij de stichting Kennis zonder Grenzen en haar Sterkte Zwakte analyse kwamen er een aantal mogelijkheden voor hulp als Sociaal Psychiater. Dat heeft ze allemaal goed verwoord in haar boek dat gretig aftrek vond bij veel belangstellenden.

De laatste spreker was Henri van den Hombergh, broer van de spreker op de Nijkerdag vorig jaar. Met veel gedetailleerde informatie gaf Henri zijn heldere visie over wat er in Afrika zou moeten gebeuren. En dat is heel veel, het stellen van veel doelen vraagt om prioriteiten, het meten van resultaten is daarbij belangrijk, evenals het niet eindeloos op 1 plek blijven zitten. De 20 -80 regel ondersteunt dat, met 20% van de totale kosten kun je 80 % van je doelen bereiken, de laatste 20% kost 80%.

Na deze boeiende en leerzame presentaties was het de beurt aan onze oud voorzitter Herre om eea in een overall verband te plaatsen en hier en daar te voorzien van uitroeptekens. Ondertussen hadden de toehoorders in de zaal de gelegenheid gekregen om hun vragen schriftelijk in te dienen, een selectie daarvan werd door de sprekers nog eens toegelicht.

Eindconclusie was onder meer dat RDN de afgelopen 25 jaar heel veel nuttig werk heeft gedaan, we zijn ons bewust dat we geen Artsen zonder Grenzen zijn, we zitten in een lastige fase en we willen meer internationaal samenwerken om de mensen in Afrika nog beter te kunnen helpen met het verkrijgen van vaardigheden om zelfredzaam te worden. Dat is de uitdaging die nu voorligt voor de volgende 25 jaar. Van dokteren naar leren dokteren.

Tijdens de borrel en het uitstekende Indische buffet dat de mensen van de Schakel voor ons bereid hadden werd er druk over de toekomst gesproken. Voldaan en met een duidelijke boodschap keerden iedereen tenslotte huiswaarts.

Alle presentaties zijn door de sprekers (hier en daar ingekort en beveiligd) beschikbaar gesteld om nog eens na te lezen via onze externe website

Het bestuur bedankt alle aanwezigen voor hun bijdrage om het programma van deze dag te laten slagen.

Namens het bestuur , de secretaris, Victor Sterk